The Crying Steppe (2020)

20. yüzyılın başında yaşanan büyük kıtlıkla ilgili bir film üzerine yorumlarımı aktarmak istiyorum. Kazakistan’ın yerli halkının yüzde 70'i, 1920’lerde Bolşevikler tarafından halkın üzerine kasıtlı bir şekilde yüklenen o büyük kıtlığın keskin ağırlığı altında hayatını kaybetti. Bu dönemi ve olayları ışığında, ailemi kurtarmak için canhıraş bir mücadele veren kartal avcısı Turar'ın hikayesine tanıklık ettik. Turar'ın ölüm korkusu ve umutsuzlukla savaşını izlerken, insan psikolojisinin bu tür felaketler karşısında nasıl direndiğini ve hayatta kalmak için neler yapabileceğini detaylıca gözlemledik. Turar'ın ailesini koruma ve onlara yiyecek sağlama çabaları, izleyiciyi adeta o dönemin acımasız yaşam koşullarına götürdü. Filmde, Bolşevikler'in Kazakistan halkının önemli bir bölümünü ölüme terk edişinin etkileri vurucu bir biçimde yansıtıldı. Ancak filmin merkezinde yine insanlık var. Turar'ın direnişi, umudu ve ailesi için gösterdiği fedakarlık, Bolşevikler'in o dönemde yarattığı felaketin acımasız yüzüne karşı bir umut ışığı olarak izleyiciye yansıyor. Sonuç olarak, bu film, Bolşeviklerin 1920’lerde Kazakistan halkına yaptığı zulmünü ve bu kıtlığın insanlar üzerindeki yıkıcı etkisini izleyicilere açıkça gösteriyor. Ayrıca, her şeye rağmen hayatta kalmak için verilen mücadeleyi ve aile sevgisini de unutmamamız gerektiğini hatırlatıyor. Kesinlikle izlemenizi tavsiye ederim.